Dag 18. Zion-Bryce

Vanmorgen lekker uitgeslapen, of in elk geval geen wekker :-)
Heerlijk beetje rommelen op de kamer, we facetimen met het thuisfront, leuk om iedereen weer ff te zien :-)
We moeten om 11.00 uur uitchecken en doen dit dan ook net voor 11.00 uur. We hoeven maar een stukje van 2 uur te rijden naar Bryce vandaag. We gaan rustig op pad en komen dan rond 13.00 uur
aan in het hotel. Gelukkig mogen we de kamer meteen al op.

Het is hier inmiddels kei hard gaan regenen. Vreemd genoeg hadden we exact hetzelfde 4 jaar geleden... Hmm een hike zit er niet in met het onweer. Niet dat we echt een grote hike in gedachten hadden...toch best wel spierpijn van gisteren nog..
Maar goed, in de stromende regen is niets leuk, dus blijven we even op de kamer "chillen". Ook wel lekker ff.

Als het dan na een uurtje of wat droog is geworden pakken we de auto en rijden Bryce Canyon in, naar de uitzichtpunten. We stoppen her en der en wederom is dit ook zooo mooi!
Dan nemen we een uitzichtpunt waar toch een wandelroute echt de canyon in gaat....we kunnen het niet laten en wandelen toch een stuk de canyon in. Gelukkig bedenk ik me op tijd, halverwege, dat het misschien toch too much is om helemaal naar beneden te gaan en dus dan het zwaarste deel omhoog ook nog terug te moeten. Thank god! want op weg naar boven voelen we dat dit echt een slecht idee was hahaha.

Als we weer boven zijn genieten we verder vanuit de auto ;-) en alleen van de uitzichtpunten waar je van de auto naar de rand kan lopen en kijken :-) Geen inspanningen meer!
We rijden langzaamaan terug naar het hotel, kijken nog even in de winkeltjes van het hotel, kijken bij het cowboy-stadje dat gemaakt is voor de toeristen ;-) en nemen een ijsje.

Terug op de kamer gaan we weer in chill-modus. We zijn zo moe dat ik telkens in een enorme slappe lach toestand schiet. Zo erg, gewoon buikpijn van het lachen.
We gaan eten bij het buffet restaurant van het zelfde hotel-keten aan de andere kant van de weg. Tja, we hebben gegeten zullen we maar zeggen... niks bijzonders maar weer eens iets anders dan pizza of friet :-) Ook daar krijgen we telkens de slappe lach, echt gegierd hebben we. Andere mensen zullen wel gedacht hebben..

Dan wil Sem per se nog zwemmen na het eten, Mike valt al bijna in slaap boven zijn eten, maar gaat toch met Sem nog even een rondje door het (koude) bad.
Daarna is echt klaar, terug naar de kamer, douchen en lekker in bed de Olympische spelen kijken. Sommige van achter hun oogleden...

(It's 1982 calling, it want it's phone back :-)  )